Je bent zelf een muts :)

Nu het toch echt wat kouder begint te worden hebben pap en mam een hele mooie muts voor mij gekocht met bijpassende handschoentjes. Hij is een beetje groot, maar wel grappig om op te hebben. Zeker als we een stukje gaan fietsen!

En eh....ik kan met mijn mutsie natuurlijk ook in mijn Mutsy (supersonische kinderwagen...)

Maar ik kan nog veel meer

Ik kan natuurlijk veel meer dan kruipen en staan. Ik kan mamamamamama zeggen en oefen met papapapa. Ik kan een mooi geluidje maken met mijn hand in mijn mond. Ik kan heel goed spulletjes op de grond "gooien". Ik zeg soms "da" als ik van pap en mam weer eens moet zwaaien. Ik kan naar de poes wijzen. Ik eet brood, yoghurt, een warme maaltijd, soepstengeld, rijstewafels en eigenlijk alles wat ik aangeboden krijg. Ik kan heel goed drinken uit mijn tuitbekertje, badderen, mijn schouders ophalen en nee schudden. Verder kan ik lezen, heb ik veel plezier tijdens het spelen op mijn kleedje en ben ik nu al een echte fan. Helaas kan ik ook goed hoesten, niesen, snotteren, jammeren, etteren uit mijn oogjes en misschien binnenkort ook nog wel waterpokken.......(4 kindjes op het kinderdagverblijf doen het al). Ik kan ook mijn tandjes poetsen (ik heb er al drie). Pap en mam zien heel goed dat ik ondertussen al echt een meisje ben geworden. Iedere keer als ik wakker ben geworden, ga ik in mijn bedje zitten of als het te lang duurt voordat ze komen, ga ik vast staan (met mijn slaapzakje aan!), dan kan ik ze nog harder roepen. Ik blijf oefenen voor nog meer tructjes! Pap en mam hebben ze zelf nog niet eens allemaal gezien, hihi sssst!

Oefenen, oefenen en nog eens oefenen

Hoewel ik een tijdje niets van me heb laten horen, heb ik natuurlijk niet stil gezeten. Ik ben gewoon te druk geweest met oefenen, zodat ik geen tijd had om te computeren. Zitten pffff dat kan ik al een tijdje, maar ik ben aan de slag gegaan met het echte werk. Eerst vanuit het zitten op mijn buik gaan liggen en me dan voort.....eh.....achteruit bewegen. Het is ook zo glad op de vloer thuis. Telkens als ik probeerde vooruit te komen, gleed ik juist achteruit. Op de foto zie je dat ik helemaal tegen de schouw aangebotst ben. Even zwaaien en dan kon ik overgaan op stap twee: mijn kont de lucht in!

En vervolgens stap drie: opstaan bij mams benen. Hier is het bewijs :)
Nee, dat is niet helemaal eerlijk. Opa en mama hebben me hier nog geholpen. Ik kan daar nog niet zelf opstaan. Maar het scheelt niet veel meer.
En zoals ze altijd al zeggen: de aanhouder wint. Want het is me inmiddel al wel 100 keer gelukt om mezelf op te trekken. Zeker aan de spijlen van de box is het een eitje. Maar ook lage tafeltjes of liggende papas en mamas zijn piece of cake! Hier rechts zien jullie de eerste keer dat mam het eindelijk zeker wist en goed heeft kunnen zien dat ik zelf naar de box ben gekropen en mezelf toen heb opgetrokken. Ik heb haar maar even geroepen, want ze zat natuurlijk weer te kleppen aan de telefoon.

Hoog bezoek

Zo, even terug in de tijd......na mijn vakantie in Friesland, kreeg ik dan eindelijk mijn enige tante te zien, die ik nog niet gezien had: tante Mirjam. Ze kreeg gelijk de vuurdoop: een heerlijke poepluier! Ik had er extra goed mijn best op gedaan, maar toch kreeg ze alles schoon. Een natuurtalentje.
Deze prachtige foto wil ik jullie niet onthouden :)